Defqon. 1 Festival 2017
Wie borgt de veiligheid van evenementen?
Polsbandjes met een chip, een app die festivalbezoekers de weg wijst en toegangspoortjes die je van top tot teen doorlichten bij binnenkomst. Technische innovaties dragen in toenemende mate bij aan de veiligheid tijdens evenementen. Maar de complexiteit van evenemententerreinen neemt ook toe en vraagt om specialistisch toezicht. Kunnen handhavers die ontwikkelingen nog wel bijbenen en reikt hun kennis ver genoeg?
Mari van Dorst
Kosten-baten-analyse
Die projectmatige inzet werkt belemmerend in de particuliere veiligheidsbranche, maar ook voor het publieke veiligheidstoezicht, vertelt Aat de Jonge, burgemeester van Dronten en lid van de VNG-commissie Veiligheid en Bestuur. “Voor gemeenten is het relatief kostbaar om te investeren in de opleiding van specialistische toezichthouders. Terwijl die eigenlijk wel nodig zijn met de toenemende complexiteit van installaties en technieken tijdens evenementen. Er staan tegenwoordig hele supermarkten, vele tenten, technische installaties en opslagplaatsen met chemische middelen op festivalterreinen. Het vergt zeer specialistisch bouwkundig toezicht om de veiligheid ervan goed te kunnen beoordelen. Maar in relatie tot het aantal evenementen per jaar is de opleiding van eigen toezichthouders relatief duur. Wat mij betreft kunnen gemeenten dit specialisme veel beter uitbesteden aan een gespecialiseerd bureau. Wat je zelf niet in huis hebt, moet je van buiten halen. Bij private partijen, maar bijvoorbeeld ook bij de veiligheidsregio. Het is essentieel om met anderen samen te werken. Uiteindelijk is een veilig evenement in het belang van iedereen.”“Omdat het in de evenementenbeveiliging om projectmatige inzet gaat, is de business case van vernieuwing vaak niet gezond.”
Ongelukkige drie-eenheid
De houding van alle betrokken partijen – organisator, gemeente en particuliere beveiliging – in die samenwerking is volgens Van Dorst erg coöperatief. “Het lastige is dat de kwaliteit van de samenwerking sterk wisselt per evenement en afhangt van de professionaliteit van de betrokken partijen. Nederland kent buitengewoon veel professionele organisatoren, maar minstens zoveel goedwillende amateurs. Ook de particuliere evenementenbeveiliging is een zeer gefragmenteerde markt, waarin partijen elkaar vooral beconcurreren en nauwelijks investeren in kwaliteit en vernieuwing. En zo ontstaat de ongelukkige drie-eenheid als de goedwillende amateur-organisator, de concurrerende beveiliger en de niet-gespecialiseerde toezichthouder samenkomen.”
Aat de Jonge
Imago
Reden te meer om de krachten te bundelen, meent burgemeester De Jonge. “Al zullen gemeenten hun toezicht moeten moderniseren om een gelijkwaardige gesprekspartner van private partijen te kunnen zijn. We hebben nu nog het imago van lastige overheid die het altijd beter weet en met extra eisen komt die kostenverhogend werken.” Toch moet de toenadering van twee kanten komen volgens De Jonge. “Ik zou organisatoren willen oproepen ons niet alleen te zien als strenge controleur achteraf, maar ook als sparringpartner in de aanloop naar een mooi evenement. Ga daarom zo snel mogelijk met ons om tafel, want uiteindelijk zijn we gezamenlijk verantwoordelijk voor de veiligheid.”Risicoanalyse
Evenementenbeveiliger Van Dorst ziet ook winstmogelijkheden op het gebied van regelgeving. “Zo zijn de huidige risicoanalysemethodieken – die uiteindelijk bepalen hoe streng de beveiliging moet zijn – eigenlijk aan vernieuwing toe. Een risico wordt nu bepaald op basis van ‘kans maal effect’, terwijl recente aanslagen bijvoorbeeld vaak low capability, low impact zijn: je hoeft er niet veel voor te kunnen en heel veel schade hoeft het ook niet aan te richten, áls het maar schade is. Op basis van kans maal effect zijn dat soort risico’s niet goed in beeld. Technologische vooruitgang is belangrijk, maar ook op het vlak van regelgeving is innovatie wenselijk.”“Zie gemeenten niet als strenge controleur achteraf, maar ook als sparringpartner in de aanloop naar een mooi evenement.”